Ponieważ dobiegł właśnie końca czas Wojtka w przedszkolu, chciałabym się pożegnać i powiedzieć kilka słów o tym, za co cenię Ziarenko.
Miałam do Państwa zawsze zaufanie, głównie ze względu na ciepłą, spokojną atmosferę przedszkola. Dorosłe osoby, pracujące z dziećmi, które potrafią powstrzymać się od agresji w słowach, to coś absolutnie fantastycznego i wcale niepowszechnego w innych placówkach.
Uwielbiałam Ziarenko za reguły dopasowane do dzieci i możliwe do zastosowania przez nie. Za wymagania, które nie przekraczały możliwości dziecka. Za świętego Marcina, kiedy sama zawsze drżałam z emocji (podobnie jak Wojtek), w chwili gdy koń wyłaniał się z ciemności.
Za ciche śpiewanie nauczycieli, za świece w jesieni i sadzenie roślin na wiosnę, za brudne do granic możliwości ubrania każdego dnia, za to, że dzieci w przedszkolu miały możliwość pobyć blisko ziemi, dotknąć błota i rozgnieść w dłoni kulkę gliny.
Za wbijanie gwoździ i piłowanie piłą. Za nóż, który Wojtek dostał na koniec przedszkola i ma ze sobą na każdej wyprawie i za zaufanie do jego możliwości manualnych.
I za Tatry. Myślę, że Wojtek nigdy tego nie zapomni.

Mama Weronika